De Egyptisch-Franse archeologische missie van het European Institute of Laurel Archaeology (IEASM), werkzaam in de gezonken stad Heraklion in de baai van Abu Qir – Alexandrië, vond het wrak van een oorlogsschip uit het Ptolemaeïsche tijdperk, uitgerust om in de rivier de Nijl te varen. Ook werden de overblijfselen gevonden van een Grieks grafgebied dat dateert uit het begin van de vierde eeuw voor Christus. De ontdekking van het oorlogsschip uit het Ptolemaeïsche tijdperk in de baai van Abu Qir komt als een van een reeks ontdekkingen op dezelfde plaats.
Historische achtergrond van het oorlogsschip uit de Ptolemaeïsche tijd in de baai van Abu Qir
Mustafa Waziri, secretaris-generaal van de Hoge Raad van Oudheden, zei dat het schip zou aanmeren in het kanaal dat langs de bovenkant van de tempel van Amon stroomde. Dit schip zonk echter als gevolg van het instorten van de tempel door een verwoestende aardbeving. Vervolgens veroorzaakte de ineenstorting van de tempel een val van enorme blokken erop in de tweede eeuw voor Christus. Voor het fortuin hielp de val van die stenen blokken om het schip in het diepe kanaal te houden, nu bezaaid met tempelwrakken.
Ayman Ashmawy, hoofd van de Egyptische Oudheden Sector, legde uit dat IEASM het wrak van dat schip ontdekte onder bijna 5 meter dikke modder. Deze modder vertegenwoordigt de zeebodem en is vermengd met de overblijfselen van de tempel. Hij voegde eraan toe dat het IEASM onderwateropgravingsapparatuur heeft gebruikt, zoals sub-bottom profiler-apparaten om het te vinden.
Terwijl Frank Goddio, hoofd van de missie van het European Institute of Sunken Archaeology (IEASM), benadrukte dat de ontdekking van snelle schepen uit die tijd nog steeds zeer zeldzaam is. En dat de Griekse schepen van dit type volledig onbekend waren tot de ontdekking van het Punische schip Marsala (235 v. Chr.), wat ons enige voorbeeld is.
Beschrijving van het oorlogsschip uit het Ptolemeïsche tijdperk
Hij voegde eraan toe dat uit voorlopige studies blijkt dat het schip een lengte had van meer dan 25 meter. De romp is echter gebouwd volgens de klassieke stijl die berust op de docus-and-deck-techniek. Toch behoudt deze stijl de kenmerken van de oude Egyptische stijl. Daarom vertegenwoordigt het een gemengd type constructie.
Het schip was een platbodem en had een platte balk, een handig model voor navigatie in de Nijl en de delta, en had riemen met een groot zeil, zoals aangegeven door de vorm van de mast van grote afmetingen.
Zoals enkele typische kenmerken van de scheepsbouw in het oude Egypte aangeven, evenals het bewijs van hergebruik van hout. Dit zijn genoeg flarden bewijs dat de matrozen dit schip in Egypte hebben gebouwd.
Feiten rond de ontdekking van het oorlogsschip uit de Ptolemaeïsche tijd in de baai van Abu Qir
Ehab Fahmy, hoofd van de Centrale Afdeling van Verzonken Oudheden, zei dat de missie erin geslaagd is de overblijfselen te vinden van een Grieks grafgebied dat dateert uit het begin van de vierde eeuw voor Christus, bij de ingang van het noordoostelijke kanaal van de stad. Deze ontdekking wijst op de aanwezigheid van Griekse kooplieden die in die stad woonden en de toegang tot Egypte controleerden aan de monding van de stad – de canopische tak van de Nijl.
Hij wees erop dat ze het tijdens het late faraonische tijdperk mochten vestigen, en ze zetten hun graftempels op in de buurt van de hoofdtempel van de god Amon. Maar als gevolg van natuurrampen werd het gebied volledig verwoest. Dienovereenkomstig vond de missie de archeologische overblijfselen vermengd met een stabiele Amon-tempel en in uitstekende staat in het diepe kanaal tijdens de bodemdaling veroorzaakt door het fenomeen van de kwetsbaarheid van de aarde.
Hij benadrukte dat deze monumenten getuigen van de rijkdom van de tempels van die stad, die zich nu onder het oppervlak van de Middellandse Zee bevinden, op 7 kilometer van het strand van Abu Qir.
Stad Iraklion
Het is vermeldenswaard dat de stad Heraklion eeuwenlang de grootste haven van Egypte aan de Middellandse Zee was. Het speelde deze rol tot de oprichting van de stad Alexandrië door Alexander de Grote in 331 voor Christus. Verschillende aardbevingen, gevolgd door vloedgolven, veroorzaakten de kwetsbaarheid van het land en de ineenstorting van een deel van ongeveer 110 vierkante kilometer van de Nijldelta. Als gevolg daarvan zonken de steden Heraklion en Canopus onder de zee. De missie van het Europees Instituut voor Verzonken Archeologie (IEASM) heeft de twee steden herontdekt in samenwerking met de Centrale Afdeling Verzonken Oudheden van het Ministerie van Toerisme en Oudheden, in de periode van 1999 tot 2001.
