Hurghada tweedaagse rondleidingen

Op zoek naar Hurghada-aanbiedingen? We bieden top Hurghada tweedaagse rondleidingen vanuit Hurghada om Caïro, Luxor, Aswan en Abu Simbel te bezoeken.

Als u profiteert van onze Egypte-rondleidingen, krijgt u veel dingen te zien en te doen in Hurghada. Deze stad pronkt met vele energieke attracties om je schema vol te houden en je op de sprong te houden. Ongeacht uw neigingen, deze plek heeft iets unieks voor u bestemd.

Hurghada is een van de perfecte bestemmingen voor diegenen die geïnteresseerd zijn in geschiedenisgerelateerde tours. Beleef nieuwe attracties met je gezin via de leukste arrangementen met attracties Egypte. U kunt Caïro per auto of vliegtuig bezoeken. Je kunt ook de stad Luxor zien en ronddwalen in de majestueuze tempels.

Cairo

Caïro is magnifiek, mooi en soms razend. Beneden loeien claxons toonloze symphmuezzinslanen van vergane 19e-eeuwse grandeur, terwijl ezelkarren door stoffige steegjes razen met kolossale Fatimid- en Mamluk-monumenten. Van bovenaf weergalmt het vervormde gebrul van de oproep tot gebed van de muezzins uit duellerende minaretten.

Het constante geroezemoes en lawaai van deze megastad is een product van de 22 miljoen inwoners die tegelijkertijd de infrastructuur van de megastad Caïro onder hun collectieve gewicht onder hun collectieve gewicht en opbeurend maken met hun buitengewone Cairo’s mour. Een bezoek kan je zenuwen doen rinkelen, maar het is een kleine prijs om te betalen om de energie aan te boren van de plek die Egyptenaren Umm Ad Dunya noemen – de moeder van de wereld.

Piramides van Gizeh

Het laatst overgebleven wonder van de oude wereld; gedurende bijna 4000 jaar hebben de buitengewone vorm, onberispelijke geometrie en enorme massa van de Gizeh-piramides de voor de hand liggende vragen opgeroepen: ‘Hoe zijn we gebouwd en waarom?’. Eeuwen van onderzoek hebben ons delen van het antwoord gegeven. Gebouwd als enorme graven in opdracht van de farao’s, werden ze gebouwd door teams van tienduizenden manschappen. Tegenwoordig zijn ze een ontzagwekkend eerbetoon aan de macht, organisatie en prestaties van het oude Egypte.

Lopende opgravingen op het plateau van Gizeh en de ontdekking van een nederzetting van piramidebouwers, compleet met gebieden voor grootschalige voedselproductie en medische voorzieningen, hebben meer bewijs opgeleverd dat de arbeiders geen slaven waren van de Hollywood-traditie, maar een georganiseerde beroepsbevolking van Egyptische boeren. Tijdens het overstromingsseizoen, toen de Nijl hun akkers bedekte, hadden dezelfde boeren door de zeer gestructureerde bureaucratie opnieuw kunnen worden ingezet om aan het graf van de farao te werken. En het overstromingswater maakte het gemakkelijker om bouwstenen naar de bouwplaats te vervoeren. Op deze manier kunnen de Piramides bijna worden gezien als een eeuwenoud systeem voor het scheppen van banen.

Maar ondanks het bewijs willen sommigen nog steeds niet accepteren dat de oude Egyptenaren tot dergelijke prestaties in staat waren. Zogenaamde pyramidologen wijzen op het snijwerk en de plaatsing van de stenen, tot op de millimeter nauwkeurig. Ze betogen de numerologische betekenis van de afmetingen van de structuren als bewijs dat engelen of buitenaardse wezens de piramides hebben gebouwd. Het is gemakkelijk om te lachen om deze ideeën die er zijn. Maar als je de monumenten van dichtbij bekijkt, vooral van binnen, begrijp je beter waarom zoveel mensen geloven dat zulke uitstekende bouwwerken een onaardse oorsprong moeten hebben.

De meeste bezoekers zullen direct naar de vier beroemdste bezienswaardigheden gaan; de Grote Piramide van Khufu, de Piramide van Chefren, de Piramide van Menkaure en de Sfinx. Maar voor degenen die verder willen verkennen, is het woestijnplateau rond de piramides bezaaid met graven, tempelruïnes en kleinere satellietpiramides.

Egyptisch museum

Het Egyptisch Museum, een van ‘s werelds belangrijkste collecties oude kunstvoorwerpen, is trots op zijn plaats in het centrum van Caïro, aan de noordkant van Midan Tahrir. In het grote koepelvormige, vreemd rozeachtige gebouw liggen de glinsterende schatten van Toetanchamon en andere grote farao’s naast de grafgiften, mummies, sieraden, eetkommen en speelgoed van Egyptenaren wier namen voor de geschiedenis verloren zijn gegaan.

Net als het land zelf is ook het museum in beweging. Sommige videokaarten zijn achterhaald omdat ontdekkingen oude theorieën hebben doorbroken. En de collectie ontgroeide snel haar verstandige lay-out, zoals bijvoorbeeld de enorme schatkamer van Toetanchamon en de grafinhoud van Tanis werden beide opgegraven nadat het museum was geopend en moesten vervolgens de ruimte in worden gesleept. Nu zijn meer dan 100.000 objecten ingeklemd in ongeveer 15.000 vierkante meter (bijna de helft van de Lincoln Memorial Reflecting Pool). De meeste dingen zijn nog steeds te zien, hoewel sommige worden verplaatst naar het Grand Egyptian Museum. Terwijl sommige kamers worden opgeknapt, worden de items elders in het museum gedeponeerd. Dit museum blijft een belangrijke bezienswaardigheid, maar het is onduidelijk wanneer de Grand opent en wat hier blijft.

Het huidige museum is ontstaan uit verschillende eerdere pogingen om het oude erfgoed van Egypte te beheren, te beginnen in 1835 toen de Egyptische heerser Mohammed Ali de export van antiquiteiten verbood. De groeiende collectie van de Franse architect Mariette, van 35 opgravingen, stuiterde rond verschillende huizen in Caïro tot 1902 toen het huidige gebouw rechtop stond en voldoende prominent in de stad stond. De originele lay-out stond als een juweel van het vroege museumontwerp.

Tot 1996 bestond museumbeveiliging uit het ‘s nachts op slot doen van de deur. Toen een ondernemende dief ‘s nachts wegstopte en zichzelf aan schatten hielp, installeerde de museumautoriteiten alarmen en detectoren terwijl ze de verlichting van veel exposities verbeterden. Tijdens de revolutie van 2011 werd er ingebroken in het museum en werden enkele artefacten vermist. Om verdere plunderingen te voorkomen, vormden activisten een menselijke ketting rond het gebouw om de inhoud te bewaken. Volgens de meeste rapporten waren ze succesvol.

Khan Al Khalili

De smalle straatjes van Khan Al Khalili zijn een winkelcentrum in middeleeuwse stijl. Deze opeenhoping van winkels – waarvan vele rond kleine binnenplaatsen zijn gerangschikt – heeft alles in voorraad, van zeeppoeder tot halfedelstenen, om nog maar te zwijgen van smakeloze speelgoedkamelen en albasten piramides. De meeste winkels en kraampjes zijn open van ongeveer 9.00 uur tot ver na zonsondergang (behalve op vrijdagochtend en zondag), hoewel veel souvenirverkopers open zijn als er klanten zijn, zelfs op zondag.

Cairenes hebben hier hun beroep uitgeoefend sinds de khan in de 14e eeuw werd gebouwd, en delen van de markt, zoals het gouddistrict, zijn nog steeds de eerste keuze voor duizenden lokale bewoners. Vroeger was de khan verdeeld in redelijk rigide secties, maar nu zijn de enige afzonderlijke gebieden de goudverkopers, de kopersmeden en de specerijenhandelaren. Afgezien van de onhandige sjacheraars, zijn de kooplieden van Khan Al Khalili enkele van de meest ongelooflijke gladde praters die je ooit zult ontmoeten. Bijna alles kan hier worden gekocht, en als een handelaar niet heeft wat u zoekt, vindt hij graag iemand die dat wel heeft.

Citadel van Caïro

uitgestrekt over een kalkstenen uitloper aan de oostelijke rand van de stad, de Citadel, begonnen door Saladin in 1176 als een fort tegen de kruisvaarders, was 700 jaar lang de thuisbasis van de heersers van Egypte. Hun nalatenschap is een verzameling van drie zeer verschillende moskeeën, verschillende paleizen (met enkele teleurstellende of bijna altijd gesloten musea) en een paar terrassen met een prachtig uitzicht op Caïro – op een heldere dag; je ziet de piramides van Gizeh in de verte opdoemen.

Na hun omverwerping van de Ayyubid-dynastie van Saladin, vergrootten de Mamelukken het complex en voegden weelderige paleizen en harems toe. Onder de Ottomanen (1517–1798) breidde het fort zich westwaarts uit en werd een nieuwe hoofdpoort, de Bab Al Azab, toegevoegd terwijl de Mamluk-paleizen in verval raakten. Maar toch, toen de Franse expeditie van Napoleon in 1798 de controle overnam, beschouwden de geleerden van de keizer deze gebouwen als enkele van de mooiste islamitische monumenten in Caïro.

Dit weerhield Mohammed Ali, die na de Fransen aan de macht kwam, er niet van om het complex drastisch te verbouwen en te bekronen met de Ottomaanse moskee die de oostelijke skyline van Caïro domineert. Nadat Ismail, de kleinzoon van Mohammed Ali, zijn residentie naar het Abdeen-paleis had verplaatst, werd de Citadel een militair garnizoen. Het Britse leger was hier tijdens de Tweede Wereldoorlog gebarakteerd en Egyptische soldaten hebben nog steeds een kleine voet aan de grond, hoewel het grootste deel van de Citadel aan toeristen is overgelaten.

Moskee van Mohammed Ali

gemodelleerd naar klassieke Ottomaanse lijnen, met koepels op koepels, duurde de bouw van deze albasten witte moskee in de Citadel 18 jaar (1830-1848). Het interieur is een en al fonkelende kroonluchters en luguber gestreepte steen, de centrale koepel is rijk smaragdgroen. Mohammed Ali ligt in de tombe aan de rechterkant als je binnenkomt.

De blitse klok op de binnenplaats bij de ingang was een geschenk van koning Louis-Philippe van Frankrijk in ruil voor de obelisk die de Place de la Concorde in Parijs siert, maar hij kwam beschadigd aan en werd nooit gerepareerd.