Historia starożytnego Egiptu

Kiedy badamy historię Egiptu, możemy odkryć, że jest ona podzielona na dwie główne części: okres starożytnego Egiptu z jego rozkwitającymi wydarzeniami i rodzimą cywilizacją oraz nie egipski okres panowania z jego wpływem na mentalność narodu egipskiego, i ich zdolności kreatywności. Bardzo interesujące jest dokładne zapoznanie się z historią kraju! W tym miejscu przedstawimy krótkie podsumowanie najważniejszych okresów w jego historii:

Okres predynastyczny

Wczesny rozwój cywilizacji egipskiej charakteryzuje ten okres. Była świadkiem wymiany polowań na rolnictwo i wczesnego postępu, który utorował drogę do późniejszego rozwoju egipskiej sztuki i rzemiosła, technologii, polityki i religii.

Głównym aspektem tego okresu jest ustanowienie dwóch odrębnych królestw: królestwa północnego i południowego. Północne królestwo, zwane Czerwoną Ziemią, znajdowało się w delcie Nilu i rozciągało się na południe wzdłuż Nilu do Atfih. Podczas gdy południowe królestwo lub coś, co nazywano Białą Ziemią, rozciągało się od Atfih na północy do Gebel El-Silsila na południu.

Były próby zjednoczenia obu królestw przez południowego króla, Skorpiona. Podjął pierwsze próby podbicia północnego królestwa około 3200 rpne Sto lat później królowi Menesowi udało się opanować północ i zjednoczyć kraj.

Okres archaiczny

Okres archaiczny był świadkiem znacznego rozwoju egipskiego społeczeństwa, w tym najważniejszej ideologii kultu. W tym okresie król Menes założył stolicę starożytnego Egiptu w Memfis lub nazywał się Białymi Murami, w pobliżu wierzchołka delty Nilu. Stolica stała się wielką metropolią i utorowała drogę do budowy starożytnego społeczeństwa egipskiego.

Stare Królestwo

Ten okres jest bardzo interesujący w historii starożytnego Egiptu. Nazywamy to również „okresem budowania piramidy”. Był świadkiem wyraźnego rozwoju religijnej konstrukcji grobowców, aby przejść do wierzeń egipskiego społeczeństwa. Podjęto szereg prób ukształtowania grobowca faraona. Próba ta rozpoczęła się od budowy piramidy schodowej w Sakkara i dotarła do budynku niesamowitych piramid w Gizie.

Pierwszy okres pośredni

Okres ten charakteryzował się upadkiem rządu centralnego, który doprowadził do wojny domowej między gubernatorami miast; a później pojawienie się dwóch oddzielnych królestw. Północ rozciągała się na środku Egiptu w rejonie między Memfisem a Tebami. Południowa znajdowała się w Tebach.

Słabe państwo i jego podział doprowadziły do ​​częściowej inwazji i klęski głodu. Pod koniec tego okresu możemy zauważyć pewne próby ponownego zjednoczenia kraju. Próby te zakończyły się sukcesem podczas księcia tebańskiego Mentuhotepa.

Środkowe królestwo

W tym okresie Egipt był świadkiem złotego wieku, jak to miało miejsce w starym królestwie. Na południe od Memphis zbudowano stolicę i rozpoczęto kampanie wojskowe przeciwko Beduinom.

Nastąpiła reforma polityczna, aby zapewnić sprawne następstwo ich władzy, czyniąc każdego następcę współregentem.

Drugi okres pośredni

Okres ten był naznaczony początkiem kolejnego niespokojnego okresu w historii Egiptu, podczas którego gwałtowna sukcesja królów nie umocniła władzy. W konsekwencji Egipt został podzielony na kilka stref wpływów.

Nowe królestwo

Okres ten był bardzo rozwinięty w historii Egiptu. Kraj po raz kolejny spotkał faraon tebański zwany Ahmose.

Najważniejszym aspektem tego okresu jest utworzenie pierwszego wielkiego imperium świata. Tutaj możemy stwierdzić, że Egipt przywrócił kontrolę nad Nubią i rozpoczął kampanie wojskowe na północy i wschodzie, rozciągając swoje imperium z Nubii na rzekę Eufrat w Azji.

Trzeci okres pośredni

Słabość rządu centralnego charakteryzuje ten okres. Są dwie główne przyczyny tej słabości. Pierwszym powodem był wzrost władzy księży. Podczas gdy zagrożenie nadchodzącymi nowymi mocami – rozszerzony wpływ królestwa Nubii i pojawienie się imperium asyryjskiego – było drugim powodem.

Późny okres

W tym okresie Egipt zostaje zjednoczony; chociaż lojalność należała do imperium asyryjskiego. Po upadku imperium asyryjskiego przez Persję Egipt stał się częścią tego imperium. Rok 404 pne był świadkiem ostatniego okresu niepodległości Egiptu pod rządami rdzennych władców od 28 dynastii do 30. dynastii