Oude Egyptische geschiedenis

Wanneer we de geschiedenis van Egypte bestuderen, kunnen we ontdekken dat het in twee grote delen is verdeeld: de oude Egyptische geschiedenis met zijn bloeiende ontwikkelingen en inheemse beschaving, en de niet-Egyptische heersende geschiedenis met zijn invloed op de mentaliteit van het Egyptische volk, en hun creativiteit. Het is heel interessant om de geschiedenis van het land goed te bestuderen! Hier geven we je een korte samenvatting van de belangrijkste periodes uit de oude Egyptische geschiedenis:

Predynastische periode

De vroege ontwikkelingen van de Egyptische beschaving kenmerken deze periode. Het was getuige van een uitwisseling van jacht voor landbouw en het maken van vroege vorderingen die de weg baande voor de latere ontwikkeling van Egyptische kunst en kunstnijverheid, technologie, politiek en religie.

Een belangrijk aspect van deze periode is de oprichting van twee afzonderlijke koninkrijken: het noordelijke en het zuidelijke. Het noordelijke koninkrijk, of wat het Rode Land werd genoemd, bevond zich in de Nijlrivierdelta en strekte zich uit langs de Nijl naar Atfih. Terwijl het zuidelijke koninkrijk, of wat het Witte Land werd genoemd, zich uitstrekte van Atfih in het noorden tot Gebel El-Silsila in het zuiden.

Er waren enkele pogingen om de twee koninkrijken te verenigen door een zuidelijke koning, Scorpion. Hij deed de eerste pogingen om het noordelijke koninkrijk te veroveren rond 3200 v.Chr. Een eeuw later slaagde koning Menes erin het noorden te onderwerpen en het land te verenigen.

Archaïsche periode

De archaïsche periode was getuige van een belangrijke ontwikkeling van de Egyptische samenleving, inclusief de allerbelangrijkste ideologie van aanbidding. In deze periode stichtte King Menes de hoofdstad van het oude Egypte in Memphis, of heette het White Walls, nabij de top van de Nijldelta. De hoofdstad groeide uit tot een grote metropool en maakte de weg vrij om de oude Egyptische samenleving op te bouwen.

Oude koninkrijk

Deze periode is zeer interessant in de oude Egyptische geschiedenis. We noemen het ook ‘de periode van de piramide-bouwer’. Het was getuige van een duidelijke ontwikkeling in de religieuze constructie van graven in overeenstemming met de overtuigingen van de Egyptische samenleving. Een aantal pogingen werden gedaan om het graf van de farao te vormen. Deze poging begon met het bouwen van de trappiramide in Sakkara en kwam uit bij de bouw van de verbazingwekkende piramides in Gizeh.

Eerste tussenliggende periode

Deze periode werd gekenmerkt door de ineenstorting van de centrale overheid, die leidde tot een burgeroorlog tussen stadsbestuurders; en later het verschijnen van twee afzonderlijke koninkrijken. De noordelijke overspande midden-Egypte in het gebied tussen Memphis en Thebe. De zuidelijke was in Thebe.

De zwakken van het land en zijn verdeeldheid leidden tot een gedeeltelijke invasie en een hongersnood. Tegen het einde van deze periode zien we een poging om het land te herenigen. Deze pogingen zijn geslaagd tijdens de Thebaanse prins Mentuhotep.

Midden koninkrijk

Tijdens deze periode is Egypte getuige geweest van een gouden eeuw zoals het was tijdens het oude koninkrijk. Een hoofdstad werd gebouwd ten zuiden van Memphis en militaire campagnes begonnen tegen de bedoeïenen.

Er was een politieke hervorming om te zorgen voor een soepele opvolging van hun macht door elke opvolger mede-regent te maken.

Tweede tussenliggende periode

Deze periode werd gekenmerkt door het begin van een nieuwe onzekere periode in de Egyptische geschiedenis, waarin een snelle opeenvolging van koningen de macht niet consolideerde. Als gevolg hiervan was Egypte verdeeld in verschillende invloedssferen.

Nieuw koninkrijk

De periode bloeide veel in de geschiedenis van Egypte. Het land werd opnieuw herenigd door een Theban farao genaamd Ahmose.

Het meest prominente aspect van deze periode is de vorming van ‘s werelds eerste grote rijk. Hier kunnen we zien dat Egypte zijn controle over Nubië heeft hersteld en militaire campagnes in het noorden en oosten is begonnen, waarbij zijn rijk zich uitstrekt van Nubië tot de rivier de Eufraat in Azië.

De derde tussenliggende periode

De zwakte van de centrale overheid kenmerkt deze periode. Er zijn twee belangrijke redenen voor deze zwakte. De eerste reden was de toename van de macht van priesters. Terwijl de dreiging van de nieuwe machten – de uitgebreide invloed van het Nubische koninkrijk en de verschijning van het Assyrische rijk – de tweede reden was.

De late periode

In deze periode wordt Egypte herenigd; hoewel de loyaliteit aan het Assyrische rijk was. Na de ineenstorting van het Assyrische rijk door het Perzische, werd Egypte een deel van dit rijk. Het jaar 404 v.Chr. was getuige van een laatste periode van Egyptische onafhankelijkheid onder inheemse heersers van de 28e dynastie tot de 30e dynastie.