Amun był imieniem bóstwa w mitologii egipskiej, który stał się jednym z najważniejszych bóstw w starożytnym Egipcie. Nazwa ta również pisała: Amon, Amoun, Amen, a czasami Imen. Oznacza „Niewidzialny”.
Starożytni Egipcjanie przedstawiali boga Amona w różnych kształtach. Amun pojawił się w postaci mężczyzny z głową barana, mężczyzną z żabą głową, baranem, mężczyzną w strusiej upierzonej koronie i gęś.
Zaczął jako tebański bóg wiatru i płodności, którego moc rosła wraz z rozwojem miasta Teb z nieistotnej wioski, w starym Królestwie, do potężnej metropolii w Środkowym i Nowym Królestwie. Wstał, by zostać członkiem ośmiu bogów, zwanych wspólnie Ogdoadem w Hermopolis. Następnie został członkiem trzech bogów zwanych Triadą Teb. W tym czasie otrzymał tytuł patrona faraonów tebańskich i ostatecznie został połączony z bogiem słońca, Ra, który był dominującym bóstwem Starego Królestwa, by stać się Amun-Ra, królem bogów i władcą Wielkiego Ennead. Amun-Ra został okrzyknięty narodowym bogiem, stwórcą wszechświata, osobistym obrońcą faraona i bogiem wojny.
Świątynia w Karnaku była główną świątynią Amona. Sława Amona znacznie przekroczyła granice Egiptu. Jego kult rozprzestrzenił się na Etiopię, Nubię, Libię i znaczną część Palestyny. Grecy uważali go za egipską manifestację swego boga Zeusa. Nawet Aleksander Wielki uważał, że warto skonsultować się z wyrocznią Amona.