Rzeka Nil

Nil to majestatyczna rzeka płynąca na północ przez północno-wschodnią Afrykę. Ta piękna rzeka wije się przez różne kraje i ma długość 6650 km. Co najważniejsze, Nil obejmuje zlewnie Egiptu, Sudanu, Sudanu Południowego, Erytrei, Etiopii i Kenii. Obejmuje również dorzecza Demokratycznej Republiki Konga, Burundi, Rwandy, Ugandy i Tanzanii. Przede wszystkim rzeka ta jest głównym źródłem wody dla Egiptu i Sudanu. System rzeczny Nilu zaczyna się na płaskowyżu wschodnioafrykańskim i wpada do Morza Śródziemnego. Mimo że rzeka jest bardzo długa, jest bardziej egipska. Naturalnie 20% całego cieku wodnego przechodzi przez terytoria egipskie.

Przebieg Nilu

Wszystkie wielkie umysły próbowały dowiedzieć się, skąd pochodzi Nil z najodleglejszych czasów. Ale nikt nie potrafił udzielić dokładnej odpowiedzi, w tym sławni podróżnicy. W naszych czasach okazało się, że tworzy się na płaskowyżu wschodnioafrykańskim i jest bezpośrednio związany z wodami Kagery; rzeka wpada do Jeziora Wiktorii. W związku z tym możemy wyjaśnić symboliczne przedstawienie Nilu w postaci bóstwa z udrapowaną głową.

Rzeka Nil płynie od południa równika i płynie na północ, by dotrzeć do Morza Śródziemnego. Ta wielka rzeka ma długość 4132 mil i drenuje powierzchnię 1293 000 mil kwadratowych. W związku z tym tytuł najdłuższej rzeki na świecie należy do rzeki Nil. Teraz jest drugim najdłuższym po Amazonii.

Nil Błękitny i Nil Biały to dwa dopływy tworzące rzekę Nil. Zaczynając od Jeziora Wiktorii w Tanzanii, Biały Nil płynie na północ, aż do Chartumu w Sudanie. Tutaj dłuższy Biały Nil łączy się z Błękitnym Nilem z Etiopii.

Nil dzieli się na dwa dopływy zwane Gałąź Rosetty i Damietta na zachodzie i wschodzie. Ten podział tworzy słynną deltę Nilu. Wreszcie Nil przepływa przez północny Egipt i wpada do Morza Śródziemnego w Aleksandrii.

Dorzecze Nilu

Żywotne dorzecze Nilu obejmuje części kilku historycznych miejsc. Morze Śródziemne graniczy z zatoką na północy, płaskowyżem etiopskim na wschodzie, Jeziorem Wiktorii na południu i działem wodnym między Nilem, Czadem i dorzeczami Konga na zachodzie. Dorzecze Nilu zajmuje około jednej dziesiątej powierzchni kontynentu. Odegrał więc kluczową rolę w rozwoju i ewolucji cywilizacji w starożytnym świecie. Stąd tworząc bogate historycznie dorzecze Nilu.

Znaczenie historyczne

Nil słynie ze swojej osobliwości: nie wysycha, a jedynie przelewa się z brzegów w bardzo intensywnym upale. W tym samym czasie wody stały się czerwone, a zalane brzegi purpurowe. Ta niezwykła cecha ma wytłumaczenie: czerwone minerały wpadają do rzeki swoich lodowców, które już ją stopiły i zabarwiły.

Nil to rzeka, która wywarła duży wpływ na historię naszej cywilizacji. Od najmłodszych lat dzieci uczą się o znaczeniu Nilu w szkole. Ponadto Nil jest najdłuższą rzeką świata i pozostawił znaczący ślad w naszych podręcznikach historii.

Wzmianka w historii świata

Wzmianka o Nilu zaczyna się od starożytnych zwojów tak starych jak czasy, aby zaznaczyć swoją obecność we współczesnej nowoczesnej popkulturze. Łatwo powiedzieć, że Nil jest ponadczasowy.

Historycznie starożytny wiersz Odyseja wspomina Aigyptos jako nazwę Nilu i kraju Egiptu, przez który przepływa rzeka. Starożytny Egipt, jedna z najbardziej niezwykłych cywilizacji, narodził się wzdłuż żyznych brzegów Nilu około 3000 roku p.n.e.

Znaczenie gospodarcze

Nil nie tylko stanowił źródło życia dla starożytnych Egipcjan, ale nadal robi to dla większości ludzi zamieszkujących jego brzegi. Cofając się w czasie, możemy powiedzieć, że Nil jest sercem starożytnego Egiptu.

Starożytna cywilizacja nazywała rzekę Aur lub czarną. Nazwa ta określa kolor osadów nanoszonych przez rzekę podczas wylewu. Gęsty czarny muł odegrał znaczącą rolę w tym, że rzeka Nil miała kluczowe znaczenie dla kwitnącego życia cywilizacji.

Często określany mianem „ojca życia”, Nil zapewniał niekończące się wsparcie dla rozwoju cywilizacji egipskiej. Rzeka często obficie wylewa swoje brzegi i osadza nowe warstwy mułu. Następnie brzegi wzdłuż rzeki zapewniały żyzną oazę dla rolnictwa. Wskazuje to na ulewne deszcze każdego lata, które wypełniają Błękitny Nil i spuszczają dodatkową wodę, która przelewa się przez brzegi suchej egipskiej ziemi. Pozostawiony bogaty i żyzny muł utworzyłby wówczas idealny kawałek żyznej ziemi. W dalszej kolejności pozwoliłoby to ludziom sadzić rośliny i budować zdrową społeczność. Doprowadziło to do tego, że starożytni Egipcjanie byli jednymi z pierwszych, którzy opanowali rolnictwo i uprawiali pług.

Wydarzenia na brzegach Nilu

Zaczęli rozwijać rzekę w Egipcie około 20 tysięcy lat temu i zakończyli rozwój w szóstym tysiącleciu pne. Żyzne gleby, które przechodziły w pobliżu brzegów Nilu, przyciągały ludzi do osiedlania się. Niewątpliwie osadnictwo mułu rzecznego utworzyło te żyzne ziemie. Co roku o tej samej porze podnosił się poziom wody w rzece.

Egipcjanie używali prymitywnych narzędzi, aby z łatwością uprawiać te ziemie. Ogromna ilość ryb przyciągnęła nowych osadników. Stopniowo wzdłuż brzegów rzeki zaczęła tworzyć się wielka cywilizacja. Dzięki tej rzece Egipt zawdzięcza swoją historię. Gdyby nie było życiodajnych powodzi tej rzeki, to terytorium Egiptu już dawno zamieniłoby się w pustynię.

„Egipt” to dar Nilu, jak twierdzili starożytni greccy pisarze. Nil jest jedyną rzeką, która przepływa przez Saharę i przenosi swoje wody do Morza Śródziemnego. Na tej podstawie możemy śmiało powiedzieć, że Nil jest źródłem życia na bezwodnej pustyni. Cała Dolina Nilu to ogromna oaza. Najważniejszą cechą rzeki są jej coroczne powodzie. Woda dotarła do połowy lipca, osiągając swój najwyższy poziom jesienią, wypełniając ogromne przestrzenie przybrzeżne.

Systemy nawadniania

Z powodu corocznych wycieków konieczne stało się stworzenie systemu nawadniającego. Niezbędne było równomierne rozprowadzenie nadmiaru wilgoci z powierzchni ziemi w odpowiednim czasie, aby wyeliminować bezwodność i nasiąkanie gleby. Dzięki temu możliwe stało się gromadzenie żywności w dużych ilościach, aby wyżywić wszystkich pracowników. Wpływał na akumulację bogactwa i rozwarstwienie społeczeństwa. Wszystkie wydarzenia, które miały miejsce, doprowadziły do ​​powstania państwa w Dolinie Nilu.

Produkcja papirusu

Papirus był bardzo bogaty. Duża ich liczba rosła na terytorium Dolnego Egiptu, w delcie Nilu. Dolny Egipt to kraina bagiennych zarośli, dlatego starożytni oznaczyli ją krzakiem papirusu. Starożytni Egipcjanie robili papier z papirusu, az wewnętrznej strony tworzyli ubrania, żagle, materace, liny i buty. Z najdelikatniejszych części papirusu Egipcjanie robili sok, który był bardzo słodki. Ludzie zjadali jej młode pędy na surowo i smażyli dolną część. Dzięki papirusowi pismo stało się powszechnie dostępne, a wraz z jego rozprzestrzenianiem się znaki pisma zaczęły się zmniejszać i upraszczać.

Można śmiało powiedzieć, że żyzne ziemie Nilu przyczyniły się do rozwoju pisma. Ze względu na obfite i duże zbiory konieczne stało się prowadzenie ewidencji w dużych gospodarstwach. Ponadto coroczne wycieki wpłynęły na rozwój astronomii i kalendarza. Konieczna była przecież znajomość dat wylewu rzeki. Od tego zależało dobrobyt i gospodarka kraju.

Znaczenie religijne

Co więcej, Nil ma zawiły związek z teoriami starożytnego Egiptu. Nil kojarzy się z potężnymi bogami i boginiami, które dostarczały dobrodziejstw i przekleństw ziemi, klimatu i kultury. Poza tym opowieści o Nilu mówią o bogini rzeki lub „Dawczyni życia” przekazywały ludziom kluczową wiedzę o rolnictwie.

Bóg Hapi

Nil odgrywał istotną rolę w życiu całego kraju. Od tej rzeki zależał dobrobyt kraju. Wielu bogów i mitów ma skojarzenia z Nilem. Egipcjanie wierzyli, że Nil płynął na ziemi i przez ludzi, świat podziemny i niebo. Mieszkańcy powiązali Nil z bogiem Hapi, który był odpowiedzialny za coroczne wylewy Nilu i nasycenie ziemi żyznym mułem.

Bóg Sobek

Kolejnym bóstwem Nilu był Sobek – jego żywą personifikacją był krokodyl. Był bogiem wody i rozlania, obrońcą ludzi i bogów. Sobek nie był okrutny, choć jego wygląd budził grozę. Wraz z Ozyrysem starożytni czcili go jako boga płodności. Był także panem świeżej wody i wszystkich żywych istot żyjących w rzece. Wędkarze i myśliwi modlili się do Sebeka, który łowił ryby wśród zarośli Nilu. Nic dziwnego, że Sobek był wynalazcą sieci rybackich.

Bóg Ozyrysu

Bóg Ozyrys był symbolem wytwórczych sił natury. Kiedy zasadzili zboże w glebie, było to symbolem śmierci Ozyrysa, a zmartwychwstanie tego boga było kiełkowaniem roślin z ziemi. Również duża liczba bóstw płodności miała silne związki z Nilem.

Bóg Rai

Największy bóg Ra był ojcem i królem bogów oraz bogiem słońca. Codziennie odbywał podróż barką po niebiańskim Nilu, aby oświetlić ziemię. Późnym wieczorem Ra przeniósł się do baru Mesekset i już w nim przedzierał się przez zaświaty. Od samego rana, po pokonaniu węża Anopa, Ra znów był widoczny na horyzoncie. Na tej podstawie Egipcjanie reprezentowali podziemny i niebiański Nil, zmieniając dzień i noc. Mitologia starożytnego Egiptu jest wszechobecna i sugeruje, że Egipcjanie uważali Nil za lepszy i dziękowali mu za taki wpływ. Rzeka bardzo wpłynęła na ich życie.

Powody, dla których warto odwiedzić wspaniałą rzekę

Wzmianka o Egipcie często kojarzy się z tajemniczym i majestatycznym Nilem. Żadna podróż do Egiptu nie może się zakończyć bez zobaczenia Nilu w całej jego okazałości. Niewątpliwie ta piękna rzeka zabierze Cię na progi historii.

Najkorzystniejszy czas na wycieczki to okres od grudnia do lutego. Jeśli wybierasz się w podróż od października do maja, to w tym okresie będą powodzie i poziom wody w rzece się obniży.

Wkład w cywilizację egipską

Żyzne brzegi Nilu odegrały ogromną rolę w ustanowieniu potężnej starożytnej cywilizacji. Egipcjanie wykorzystywali większość żywności do uprawy na brzegach regionu delty Nilu. W rezultacie żyzna gleba zapewniła starożytnym Egipcjanom uprawę papirusu. Starożytni Egipcjanie wykorzystywali papirus do wyrobu tkanin, sznurów i, co najważniejsze, papieru. Nil nadal jest domem dla 95 procent Egipcjan, którzy mieszkają w promieniu kilku kilometrów od niego.

Rzeka Nil jest doskonałym źródłem mitologii

Nil darzył wielką czcią; dlatego starożytni Egipcjanie podzielili rok na trzy pory roku w oparciu o powódź rzeki. W związku z tym dzielą każdą porę roku na cztery miesiące, a mianowicie: powodzie, sadzenie i zbiory. Starożytna mitologia sugerowała, że ​​powódź Nilu bierze się ze łez Izydy opłakującej śmierć jej męża, Ozyrysa.

Obchody Dnia Powodzi Nilu

Nil nie zalewa już brzegu dzięki budowie Wysokiej Tamy Asuańskiej. Jednak współcześni Egipcjanie nadal obchodzą to wydarzenie świętem, które rozpoczyna się 15 sierpnia i trwa około dwóch tygodni. Egipcjanie przygotowują łodzie zaprojektowane w stylu faraońskim z kwiatami, radosnymi pieśniami, tańcami i kolorowymi kostiumami na cześć swoich przodków. Oczywiście jest to piękny sposób na podziękowanie potężnej rzece za jej lojalność i miłość. Rzeka Nil ma nie tylko znaczenie historyczne, ale także zabiera turystów w podróż odkrywczą. Podróżni mogą być świadkami kultowych zabytków i zrozumieć znaczenie rzeki Nil oraz historię związaną z tą majestatyczną rzeką.

Porównanie Nilu z innymi rzekami

Porównując Nil z innymi rzekami, można zauważyć główną różnicę – zaczyna swój bieg z południa na północ, w przeciwieństwie do innych rzek z północy na południe. 95% ludności Egiptu mieszka w pobliżu brzegów rzeki. Inną cechą Nilu jest to, że jest domem dla szczególnego rodzaju okonia – Nil, którego waga może dochodzić do 140 kg. Krokodyle nilowe są drugim co do wielkości na świecie. Samce osiągają długość 5,5m i wagę do 200kg. Gatunki te to krokodyle żywiące się ludźmi.

Na samym wybrzeżu Nilu panuje intensywny upał; temperatura osiąga +50 stopni. Deszcze są tu sporadyczne. Tak więc opady występują tylko kilka razy w roku i wyłącznie na terenach w delcie Nilu.

Fauna Nilu słynie ze swojej różnorodności. Jest domem dla szerokiej gamy ryb i żółwi. Nawiasem mówiąc, są tu wszelkiego rodzaju węże i kobry oraz ponad 300 różnych gatunków ptaków. Ptaki wędrowne gromadzą się tutaj na zimę.

Wniosek

Podsumowując, Nil był świadkiem rozwoju cywilizacji na jego brzegach. W szczególności odegrał wpływową i istotną rolę w historii i władzy starożytnych Egipcjan. W dzisiejszych czasach rzeka Nil nadal ożywia wszystkich ludzi żyjących wzdłuż jego brzegów.